ایلان ماسک روند پرتاب موشک غول‌پیکر استارشیپ را به نمایش گذاشت

اسپیس‌ایکس جزئیات تازه‌ای از برنامه‌ی توسعه‌ی موشک استارشیپ ارائه کرد و روند پرتاب این فضاپیمای غول‌پیکر را به نمایش گذاشت.

سرانجام ایلان ماسک پس از چند سال یک به‌روزرسانی مهم درباره‌ی برنامه‌ی استارشیپ ارائه کرد و در طول صحبت‌های او، اسپیس‌ایکس نشان داد که پرتاب با این موشک چگونه خواهد بود. سامانه‌ی «استارشیپ» (Starship) از فضاپیمای استارشیپ در بالای یک بوستر (تقویت‌کننده‌ی پرتاب) با نام «سوپر هِوی» (Super Heavy) تشکیل شده است.

اسپیس‌ایکس تلاش می‌کند تا این مجموعه را به یک سامانه‌ی به‌سرعت و به‌طور کامل قابل استفاده‌ی مجدد تبدیل کند تا پرتاب به ماه و مریخ را امکان‌پذیر کند. پس از اینکه به خارج از سیاره‌ی ما راه پیدا کرد، تقویت‌کننده جدا می‌شود و به برج پرتاب خود بازمی‌گردد، جایی که در حالت ایدئال توسط بازوهای برج مهار می‌شود. فضاپیما اما پیش از بازگشت به زمین، به سوی مقصد خود حرکت خواهد کرد.

به گفته‌ی ماسک، بوستر ۶ دقیقه را در هوا سپری می‌کند که ۲ دقیقه در هنگام صعود و چهار دقیقه برای بازگشت درنظر گرفته شده است. در آینده، این سیستم می‌تواند هر شش تا هشت ساعت یک بار برای سه پرتاب در روز مورد استفاده‌ی مجدد قرار بگیرد. بنابر هدف‌گذاری اسپیس‌ایکس، دستیابی به یک سیستم کاملا و سریع قابل بازیابی، «کلید آینده‌ای است که در آن، بشریت فراتر از زمین، در حال کاوش ستارگان است.»

ماسک همچنین درباره‌ی این موضوع صحبت کرد که چرا پر کردن مجدد مخازن در مدار، و نه سوخت‌گیری مجدد، لازم است. موتورهای «رپتور» (Raptor) این وسیله‌ی نقلیه‌ی فضایی از اکسیژن مایع بیشتری نسبت به سوخت استفاده می‌کنند و بنابراین داشتن ذخایر کافی اکسیژن، برای پروازهای طولانی‌مدت ضروری است.

ماسک خاطرنشان کرد که بوستر سوپر هوی بیش از دو برابر نیروی رانش نسبت به موشک «ساترن ۵» (Saturn V) به‌عنوان بزرگ‌ترین موشکی که تا کنون به فضا رفته است، دارد. در نسخه‌ی فعلی، سوپر هوی ۲۹ موتور رپتور دارد اما در نهایت می‌تواند تا ۳۳ موتور را دربر بگیرد. موتورهای رپتور هم‌اکنون به نسخه‌ی ۲ ارتقا یافته‌اند که یک طراحی مجدد کامل نسبت به اولین نسخه است. قیمت آن به نصف کاهش یافته و به قطعات کمتری نیاز دارد. اسپیس‌ایکس هم‌اکنون قادر به تولید ۵ تا ۶ دستگاه در هفته است، اما ظاهرا می‌تواند تا ماه آینده به تولید ۷ دستگاه در هفته دست یابد.

جدا از اینکه استارشیپ می‌تواند صدها تن بار را حمل کند، اگر اسپیس‌ایکس بتواند پرتاب‌ها را واقعا آن‌طور که ماسک اعلام کرده است، مقرون‌به‌صرفه کند، می‌تواند سفر فضایی را متحول سازد. او در طول این رویداد فاش کرد که پرتاب استارشیپ ممکن است کمتر از ۱۰ میلیون دلار برای هر پرواز هزینه داشته باشد و همه در عرض دو تا سه سال دردسترس خواهد بود. این میزان به‌طور قابل توجهی کمتر از هزینه‌ی پرتاب فالکون ۹ است که حدود ۶۰ میلیون دلار قیمت دارد.

اسپیس‌ایکس می‌خواهد استارشیپ را از تأسیسات «استاربیس» (Starbase) خود واقع در «بوکا چیکا» (Boca Chica) تگزاس پرتاب کند، جایی که در حال ساخت نمونه‌ی اولیه‌ی موشک است. پس از پرتاب‌های کوتاه زیر مداری، اسپیس‌ایکس هنوز مجوز پرتاب مداری را از اداره‌ی هوانوردی فدرال (FAA) دریافت نکرده است و ماسک هم اعلام کرد که هنوز وضعیت مشخص نیست. با این وجود، ظاهرا یک نشانه‌ی احتمالی وجود دارد که اداره‌ی هوانوردی فدرال ارزیابی زیست‌محیطی خود را در ماه مارس ارائه خواهد کرد. اسپیس‌ایکس هم انتظار دارد که موشک تا آن زمان آماده شود و این یعنی نخستین پرواز آزمایشی مداری استارشیپ ممکن است خیلی زود انجام شود.

عکس کاور: ایلان ماسک در زمان ارائه‌ی توضیحات تازه درباره‌ی استارشیپ
Credit: SpaceX