مایکروسافت و پروژه‌ توسعه ابرهای هولوگرافیک

پاورتل/ مایکروسافت به‌دنبال توسعه‌ی فضای ابری هولوگرافیک است تا نسل جدید فضای ذخیره‌سازی ابری را با سرعت دسترسی چشمگیر ایجاد کند.
   
مایکروسافت از مدتی پیش، در حال توسعه‌ی ذخیره‌ی داده روی شیشه بوده است. پروژه‌ی ذخیره‌ی اطلاعات روی شیشه با عنوان پروژه‌ی سیلیکا (Project Silica) شناخته می‌شود و تلاش محققان مایکروسافت بر این بوده است که اطلاعات را با یک‌بار نوشتن به‌صورت بایگانی دائمی روی شیشه ذخیره کنند.

امروزه، مایکروسافت از تحقیقات جدیدی خبر می‌دهد که آن را پروژه‌ی HSD نامیده است. هدف از این پروژه ذخیره‌ی هولوگرافیک داده‌ها است که قابلیت ری‌رایت (حذف داده و نوشتن مجدد داده‌ی جدید) دارد؛ بنابراین با به‌نتیجه‌رسیدن این پروژه، مایکروسافت قادر خواهد بود از قابلیت ذخیره‌ی داده‌های هولوگرافیک در ذخیره‌ی داده‌های ابری بهره ببرد.

تیم تحقیقاتی می‌گوید با قراردادن هدف نهایی برای ایجاد فضای ابری هولوگرافیک به آن‌ها کمک شایانی شده است و بسیاری از محدودیت‌های توسعه‌ی محصول برای مصرف‌کنندگان مثل ساخت درایوهای ۳٫۵ اینچی را از سر راه آن‌ها برداشته و قدرت مانور بیشتری به آن‌ها داده است.

راه‌حل کنونی آن‌ها طراحی رک ذخیره‌سازی است تا بعدازآن، بتوانند فضای ذخیره‌سازی را گسترش دهند.

تیم تحقیقاتی مایکروسافت درادامه گفت پیشرفت‌های اساسی در نورشناسی و هوش مصنوعی به آن‌‌ها کمک کرده است تا تراکم ذخیره‌سازی داده را نزدیک دوبرابر آزمایش‌های اولیه افزایش دهند. در گزارش مایکروسافت چنین آمده است:

تیم محققان ما توانستند هم‌زمان به تراکم درخورتوجه ذخیره‌سازی و افزایش سرعت دسترسی نزدیک شوند. با استفاده از جدیدترین سیستم توسعه‌یافته با فیبرهای لیزری قدرتمند، تیم تحقیقاتی ما توانسته است سرعت نوشتن و خواندن را تا مرتبه‌ی بزرگی کاهش دهد و درنتیجه، سرعت دسترسی سریع را فراهم کند.

همچنین، با کمک استفاده از پیشرفت‌های اخیر در حوزه‌ی فناوری کریستال مایع در سیلیکون (LCoS) با وضوح بسیار زیاد در مدولاتور فضایی نوری و دوربین‌ها که صنایع تولید نمایشگر و صنعت گوشی‌های هوشمند ارائه کرده است، تراکم ذخیره‌سازی را افزایش دادیم؛ به‌خصوص فناوری دوربین‌های با وضوح تصویر چشمگیر نقش اساسی در پروژه ایفا کرد و به ما امکان انتقال پیچیدگی از سخت‌افزار نوری به نرم‌افزار را داد.

در حالت قبلی، برای دستیابی به حداکثر تراکم باید اپتیک‌های پیچیده را استفاده می‌کردیم تا بتوانیم یک‌به‌یک پیکسل‌ها را از نمایشگر به دوربین منتقل کنیم؛ اما امروزه می‌توانیم با اهرم‌ قراردادن دوربین‌های با کیفیت و شیوه‌های پیشرفته‌ی یادگیری ماشینی، پیچیدگی‌های فرایند را به دامنه‌های دیجیتالی منتقل کنیم. این انتقال ما را قادر می‌سازد تا از اپتیک‌های ارزان‌تر بدون تطبیق پیکسل استفاده کنیم و اعوجاج‌های نوری احتمالی را کاهش دهیم که درنتیجه‌ی خطای احتمالی سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری به‌وجود می‌آیند.

همچنین، این رویکرد سبب کاهش تلرانس ساخت می‌شود؛ زیرا سیستم در زمان اجرا درون نرم‌افزار امکان کالیبره‌شدن دارد. درنهایت، به‌طور کلی به‌کارگرفتن ترکیب قطعات با وضوح تصویر درخورتوجه و یادگیری عمیق به ما امکان داد تراکم ذخیره‌سازی را تا ۱٫۸ برابر در فرایند افزایش دهیم.
تحقیقات مایکروسافت همچنان برای بهبود سرعت نوشتن و خواندن و ظرفیت ذخیره‌سازی ادامه خواهد داشت تا به هدف نهایی خود برسند و فضایی ابری با سرعت دسترسی بسیار سریع و ظرفیت ذخیره‌سازی متراکم ایجاد کنند تا نسل‌های قبلی را پشت‌سر بگذارد.