مروری بر بدترین سال‌ها در تاریخچه موبایل‌های مدرن

پاورتل/ دوست داریم با خودمان فکر کنیم که با گذشت هر سال، دنیای موبایل‌های هوشمند بهتر و جذاب‌تر از سال قبل می‌شود و هربار می‌توانیم به تکنولوژی‌هایی دست پیدا کنیم که تصورشان در گذشته‌های نه‌چندان دور اصلا امکان‌پذیر نبود. اما حقیقت اینجاست که برخی سال‌ها (مثل همین سال ۲۰۲۰ خودمان، البته نه صرفا در دنیای موبایل‌های هوشمند) به مراتب بدتر از آن‌چیزی می‌شوند که بتوانیم باورشان کنیم.در این مقاله می‌خواهیم نگاهی به دهه اخیر بیندازیم. به صورت خاص، بدترین سال‌ها در تاریخچه موبایل های هوشمند مدرن.

هر چیزی هم می‌تواند عامل رقم خوردن یک سال بد در تاریخچه موبایل ها باشد، چه ترندی که تمام سازندگان موبایل به ناگاه به آن روی می‌آورند و چه عرضه همزمان چندین دستگاه ضعیف از سوی چندین تولیدکننده مورد احترام.

۲۰۱۰

۱. سال ۲۰۱۰ سالی بود که هم تولیدکنندگان موبایل و هم اپراتورهای شبکه‌های مخابراتی هرطور که دلشان می‌خواست با کلمه ۴G بازی کردند. از وایمکس گرفته تا HSPA، هر برندی از راه می‌رسید و مدعی می‌شد که تکنولوژی تازه‌اش، در واقع همان ۴G است. اما در حقیقت، تنها تکنولوژی‌های LTE و HSPA+ بودند که می‌توانستند شایسته عبارت ۴G به حساب آیند.

۲. در همین سال، مایکروسافت پلتفرم نویدبخش اما نه‌چندان موفق ویندوز فون ۷ را عرضه کرد. ردموندی‌ها آنقدر از خودشان مطمئن بودند که به تمسخر می‌گفتند زمان برگزاری مراسم ختم برای آیفون فرا رسیده. برای اینکه شرایط از این هم بدتر شود، مایکروسافت دو فیچر فون هوشمند تحت برند Kin نیز عرضه کرد که آنقدر افتضاح بودند که در کمتر از دو ماه از خط تولید خارج شدند.

۳. عرضه آیفون ۴ پیوند خورد با فاجعه‌ای که در تاریخچه موبایل های هوشمند از آن تحت عنوان «Antennagate» یاد می‌شود. موضوع از این قرار بود که وقتی دستگاه را مثل یک موبایل معمولی در دست می‌گرفتید، سیگنال آیفون ۴ به شکل فاجعه‌باری از دست می‌رفت. از سوی دیگر، اپل با گفتن اینکه مشتریان نباید موبایل را از گوشه سمت چپ در دست بگیرند، شرایط را از آنچه که بود وخیم‌تر کرد. در نهایت برای دلجویی هم که شده، این کمپانی قاب‌های محافظ خاصی را به رایگان به مشتریان خود داد.

۴. درحالی که نوکیا هنوز به دلایلی که برای هیچکس مشخص نیست به پشتیبانی از سیستم عامل سیمبین ادامه می‌داد، طرفداری از این کمپانی فنلاندی سخت‌تر و سخت‌تر می‌شد. البته که نوکیا ان ۸ موبایلی خارق‌العاده با دوربین قدرتمند ۱۲ مگاپیکسلی بود، اما وقتی سیستم عامل به شکلی کند اجرا می‌شد و عملا انگار با وصله پینه سرپا مانده بود، قدرت و زیبایی موبایل برای هیچکس اهمیتی نداشت. قسمت خوب ماجرا اینست که بعد نوکیا ان ۹ از راه رسید و در سال ۲۰۱۱ هم نخستین موبایل ویندوزی نوکیا را داشتیم.

۵. سامسونگ هم در سال ۲۰۱۰ موبایل گلکسی اس را عرضه کرد و به این ترتیب، مسیر برای از راه رسیدن خانواده‌ای افسانه‌ای از موبایل‌های پرچمدار هموار شد. متاسفانه اما با رای دادگاه مبنی بر اینکه سامسونگ در طراحی و نرم‌افزار دستگاه از آیفون کپی کرده، موانع فراوانی پیش پای کره‌ای‌ها قرار گرفت. راستش را بخواهید، وقتی دو دستگاه را کنار هم می‌گذارید، مخالفت با رای دادگاه آنقدرها کار آسانی به نظر نمی‌رسد.

۲۰۱۳

۱. گلکسی اس ۴ شاید پر فروش‌ترین دیوایس اندرویدی در تاریخچه موبایل باشد، اما سامسونگ بدون تردید تصمیماتی بسیار اشتباه در قبال آن اتخاذ کرد. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات، نرم‌افزار TouchWiz بود که به صورت پیش‌فرض روی موبایل نصب شده بود و انبوهی از قابلیت‌های گوناگون داشت، بدون اینکه سامسونگ فکری به حال مشکلات پرفورمنس اپلیکیشن کرده باشد. یک مراسم معارفه بسیار غیر قابل تحمل که پر شده بود از کلیشه‌های بهت‌آور را هم به معادله اضافه کنید و به داستانی می‌رسید که قطعا شایستگی باز کردن راهش به این لیست را دارد.

۲. اچ‌تی‌سی موبایل HTC One M7 را در سال ۲۰۱۳ عرضه کرد و به کمک آن‌، توانست به یکی از بهترین سازندگان موبایل در تاریخ تبدیل شود. اما پیش از این موبایل، دیوایس HTC First را داشتیم که در همکاری با فیسبوک ساخته شد، لانچر «فیسبوک هوم» را به اجرا در می‌آورد و مشخصاتی کمابیش قدرتمند برای آن زمان داشت. همکاری با فیسبوک اما کوچک‌ترین کمکی به دستگاه نکرد و طبق آمار به دست آمده، تنها ۱۵ هزار واحد از آن فروش رفت.

۳. اوایل سال ۲۰۱۳ بود که سیستم عامل BlackBerry 10 بالاخره عرضه شد، پلتفرمی که از نو و با تمرکز بر قابلیت‌های لمسی ساخته شده بود. اما این برای نجات کمپانی بلک‌بری کافی نبود و سیستم عامل اندروید، هم قابلیت‌های متنوع‌تری داشت هم اپلیکیشن‌های بیشتری. شرایط زمانی بدتر شد که «سرویس اینترنتی بلک‌بری» هم در پلتفرم جدید مورد پشتیبانی قرار نگرفت. قطعا همه ما افرادی را می‌شناختیم که شدیدا غرق در دنیای بلک‌بری بودند و از سال ۲۰۱۳ به بعد، دیگر حتی نامش را هم به زبان نمی‌آوردند.

۴. و در نهایت نوبت به سیستم عامل iOS 7 اپل می‌رسد که سرتیتر خبرگزاری‌ها را مال خود کرد، اما نه به خاطر خوبی‌هایش. این به‌روزرسانی حاوی انبوهی از باگ و کرش بود، از مشکلات اتصال گرفته تا آنچه «صفحه آبی مرگ» نام گرفت. این آپدیتی است که نه اپل و نه مشتریانش نمی‌خواهند هیچوقت دوباره به یاد بیاورندش.

۲۰۱۵

۱. چیپست پرچمدار اسنپدراگون ۸۱۰ از مشکلات فراوان در روند تولید رنج می‌برد و بسیاری از نخستین موبایل‌هایی که همراه با سیلیکون جدید کوالکام از راه می‌رسیدند، از مشکلاتی جدی از نظر حرارت بالا رنج می‌بردند. نخستین آزمایش‌ها نشان داد که موبایل‌های مجهز به این چیپست، به خاطر حرارت بسیار بالا، با کاهش چشمگیر پرفورمنس روبه‌رو می‌شدند.

۲. HTC One M9 قرار بود میراث‌دار موبایل خارق‌العاده One M8 باشد، اما در عوض شاهد موبایلی بودیم که دوربینی ضعیف‌تر و مقاومت کمتر داشت. این ضمنا سومین باری بود که شاهد استفاده از طراحی فلزی بودیم و تغییراتی بسیار اندک نسبت به HTC One M7 به چشم می‌خورد. اگر بخواهیم راستش را بگوییم، به نظر می‌رسد اچ‌تی‌سی هیچوقت نتوانست بعد از این رسوایی بزرگ در تاریخچه موبایل مجددا خودش را احیا کند.

۳. گلکسی اس ۶ سامسونگ همراه با طراحی شیشه‌ای جدیدی از راه رسید که در ازای آن، باید قید مقاومت در برابر آب، افزایش حافظه با کارت‌های مایکرو اس‌دی و باتری قابل تعویض را می‌زدید. از سوی دیگر، مدل استانداد گلکسی اس ۶ باتری کوچکی داشت که عملا مثل پاشیدن نمک روی زخم بود.

۴. سال ۲۰۱۵ ضمنا همان سالی در تاریخچه موبایل بود که مشکل بوت‌لوپ در اسمارت‌فون‌های ال‌جی آغاز شد و تمامی هم نداشت. موبایل‌های ال‌جی جی ۴، نکسوس ۵ اکس و ال‌جی وی ۱۰ همگی از این مشکل رنج می‌بردند و مشتریان دیگر عاصی شده بودند.

۲۰۱۶

۱. گلکسی اس ۷ سامسونگ یکی از بهترین موبایل‌های سال ۲۰۱۶ بود، اما هیچوقت یادمان نمی‌رود که بمب ساعتی گلکسی نوت ۷ نیز در همان سال عرضه شد. باتری معیوب و طراحی بیش از حد جاه‌طلبانه، به تولید موبایلی منجر شده بود که می‌توانست در هر لحظه آتش بگیرد. به این ترتیب، بخش اعظمی از موبایل‌های گلکسی نوت ۷ به کمپانی بازگردانده شدند و یک آپدیت هم برای موبایل‌های باقی مانده عرضه شد که دستگاه را برای همیشه از کار می‌انداخت.

۲. در همین سال بود که برخی برندها کاملا بیخیال پورت هدفون شدند و موتورولا و لی‌اکو، آغازگر این مسیر بودند. اپل هم همین رویکرد را با آیفون ۷ ادامه داد و پس از آن، انبوهی از کمپانی‌ها را دیده‌ایم که موبایل‌هایی بدون جک هدفون عرضه کرده‌اند.

۳. ال‌جی تا پیش از سال ۲۰۱۶، سابقه‌ای عالی در عرضه موبایل‌های پرچمدار از خود به جای گذاشته بود… تا اینکه موبایل ماژولار ال‌جی جی ۵ از راه رسید. این موبایل فضایی خالی برای ماژول‌های مختلف داشت که به شما اجازه می‌داد افزونه‌هایی مانند دوربین ۳۶۰ درجه‌ای و ماژول صدای Hi-Fi Dac را به آن اضافه کنید.

متاسفانه ترکیب عواملی نظیر کیفیت ساخت سوال‌برانگیز، باتری کوچک‌تر نسبت به جی ۴ و تعداد اندک «دوستان» (نامی که ال‌جی برای ماژول‌های دستگاه پاورتل کرده بود) باعث شد امید به موفقیت در نطفه خفه شود. نکته مثبت ماجرا اینست که یکی از ماژول‌های ال‌جی جی ۵ دوربین فوق عریض بود که اکنون به استانداردی در تمام موبایل‌های گران‌قیمت تبدیل شده.

۲۰۱۹

۱. پیکسل ۴ باتری کوچک‌تری نسبت به پیکسل‌های قبلی داشت، با از راه رسیدن قابلیت تشخیص چهره دیگر خبری از اسکنر اثر انگشت نبود و تکنولوژی Motion Sense هم اصلا آن چیزی نشد که قرار بود باشد. بنابراین جای تعجب نداشت که هم مشتریان و هم متخصصین، به محض عرضه آن را به باد انتقاد گرفتند. خوشبختانه اما در همین سال موبایل اقتصادی‌تر Pixel 3a را داشتیم که مرحمی بر زخم دوست‌داران گوگل بود.

۲. موبایل‌های تاشو قرار بود بزرگ‌ترین ترند در سال ۲۰۱۹ باشند،‌ اما نخستین موج از موبایل‌های تاشو باعث شد درک کنیم که چنین دیوایس‌هایی چقدر آسیب‌پذیر و شکننده‌اند. از تاخیر فراوان در عرضه گلکسی فولد سامسونگ به خاطر مشکلات لولا و نمایشگر گرفته تا استفاده از نمایشگرهای پلاسیکی برای مقاومت در برابر خط و خش (مثلا در هواوی میت اکس)، در مجموع موبایل‌های تاشو در برآورده‌سازی انتظارات حسابی شکست خوردند.

۳. تا پیش از سال ۲۰۱۹، خانواده گلکسی نوت سامسونگ گزینه‌ای ایده‌آل برای افرادی به حساب می‌آمد که دنبال کیفیت بالا و انبوهی از قابلیت‌های گوناگون بودند. متاسفانه اما مدل پایه گلکسی نوت ۱۰ نتوانست با انتظارات همگام بماند. با پرداخت ۹۵۰ دلار ناقابل، به موبایلی دسترسی می‌یافتید که به شکل قابل توجهی از مدل پلاس و حتی نوت ۹ کوچک‌تر بود، درگاهی برای کارت مایکرو اس‌دی نداشت و حتی به جک ۳.۵ میلی‌متر هدفون هم مجهز نبود. البته دو مورد آخر در مدل پلاس هم یافت نمی‌شدند، اما حداقل در این مدل باتری بزرگ‌تر، نمایشگر QHD+ و شارژ سریع‌تر داشتیم.