توضیحات

– بی‌حساب و کتاب از کیسه‌های بوکس استفاده نکنید. هر کیسه‌ بسته به محتویات، روکش و شکلی که دارد می‌تواند دشمن‌ فرضی یا یار تمرینی‌ با شخصیتی متفاوت باشد؛ منطقا نحوه‌ی برخورد با این‌ کیسه‌ها هم متفاوت است و باید برای استفاده از هرکدام از آن‌ها از تکنیک‌های متفاوتی استفاده کرد. کیسه‌ها گاهی نقش یار تمرینی یک مبارز را ایفا می‌کنند. کیسه‌ها‌ی مبارزه‌ می‌توانند مثل یک یار تمرینی‌ روی اجرای تکنیک‌ها، قدرت و سرعت ضربات مبارز تاثیر گذاشته و آن‌ها را ارتقا دهند. حتی می‌توانید زمان‌هایی که ناراحت یا عصبانی هستید، کیسه را یک دشمن ‌فرضی در نظر گرفته و با ضربات پی‌درپی ‌خشم خود را تخلیه کنید.
کیسه زدن یکی از قدیمی‌ترین و کارآمدترین تمرین‌های ورزشی در هنرهای رزمی شرق و غرب ‌به‌شمار می‌رود که نمود آن به‌صورت تمرین با آدمک‌های چوبی در هنرهای رزمی شرق به سالیان دور باز می‌گردد. کیسه‌ها امروزه به یکی از ابزار اساسی تمرین‌ در ورزش‌های رزمی تبدیل شده‌اند. کیسه‌ها انواع مختلفی دارند که بسته به رشته‌ی ورزشی و نوع تمرینات از سوی ورزش‌کاران انتخاب می‌شوند.
کیسه‌ها جهت اجرای تمرین برای تقویت ضربات دست یا پا اندازه‌های مختلفی دارند. بسته به سرعت یا قدرت ضربات، محتویات کیسه و روکش آن با هم متفاوت خواهد بود. به‌عنوان مثال کیسه‌های سبک‌ وزن با روکش نرم‌شان به‌علت جذب ضربه‌ی وارد شده و عدم بازگشت نیرو به بدن، برای افزایش سرعت ضربات پا مناسب هستند. کیسه‌های سنگین با روکش سخت جهت تقویت ضربات مشت، ساعد و دیگر ضربات قدرتی دست مناسب بوده و کیسه‌های گلابی‌شکل هم برای افزایش سرعت ضربات مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای افزایش دقت در نشانه‌گیری محل اصابت ضربه هم از کیسه‌های شبیه‌ساز بالاتنه یا آدمک استفاده می‌شود. مثلا در بوکس برای یادگرفتن تکنیک‌های مختلف ابتدا به مرور تکنیک مشت‌زنی روی کیسه تمرین می‌شود؛ سپس با جاافتادن تکنیک، مبارز با هدف افزایش سرعت تکنیک روی کیسه‌های گلابی تمرین می‌کند و درنهایت‌برای افزایش قدرت اجرای تکنیک از کیسه‌های سنگین استفاده می‌کند.