توضیحات

پاها دارای دو گونه رگ می باشند: عروق کم عمق که در بافت چربی زیر پوست قرار دارند و عروق عمقی که در ماهیچه ها قرار دارند. عروق عمقی دارای دریچه های یک طرفه ای برای ارسال رو به بالای خون می باشند. هنگامی که دریچه ها تخریب شوند ارسال خون مختل شده و برگشت خون اتفاق می افتد. زمانی این اتفاق بیشترین تاثیر را می گذارد که برگشت خون بین عروق عمقی و کم عمق اتفاق بیافتد، افزایش فشار در عروق کم عمق باعث تخریب بیشتر دریچه ها می شود. این موضوع به دلیل این است که دریچه ها کشش بیش از حد عروق را تحمل نمی کنند. فشار هیدرواستاتیک عروق باعث ایجاد عروق واریس می گردد. اگر فشار هیدرواستاتیکی درمان نشود منجر به نارسایی وریدی مزمن شده که نتیجه آن ادم، تغییرات لیپودرماتوسکلروز، واریس و زخم است.رگ‌های واریسی پیچ خورده و برجسته است و معمولاً به رنگ آبی یا بنفش تیره است. بسیاری از بیماران مبتلا به واریس هیچ گونه علائمی ندارند، اما شماری از بیماران از ضربان داشتن، درد، یا خارش پاها رنج می‌برند. این علائم عموماً در اثر ایستادن طولانی مدت تشدید می‌شود.اعمال متراکم سازی خارجی، فشار کنترل شده ای را بر روی پوست وارد می سازد. این عمل عروق کم عمق را پشتیبانی کرده، به کاهش فشار هیدرواستاتیک کمک کرده و منجر به ایجاد بالانس بین عروق کم عمق و عمقی می گردد. برخلاف متراکم سازی بوسیله باند که با فشار بالا انجام می گردد، متراک سازی طبی با جوراب، فشار استراحت را ایجاد می کند. اعمال فشار روزانه بوسیله کشسانی جوراب حفظ می گردد، بنابر این کارکرد دریچه ها بهبود پیدا کرده و بازگشت وریدی تسریع، فعالیت فیبرینولیتیک دیواره وریدها افزایش و ریسک ترومبوز کاهش میابد.تراکمی که جوراب های طبی ایجاد می کنند بیشترین فشار را در ساق پا داشته و به سمت ران کاهش پیدا می کند، بنابراین باعث افزایش سرعت خون در سیستم عروق عمقی می شود. میزان فشار اعمالی به وخامت حالات مربوط است. فشار وریدی شدید به ادم، اگزما، رنگدانه ای شدن پوست، انجماد و زخم وابسته است. مشاهده شده که برای درمان این حالات نیاز به ایجاد تراکم بالاتری نسبت به عروق واریس ملایم است