مرور یک خاطره؛ نوکیا ۹۰۰۰ با امکانات فراوان در سالیانی دور

پاورتل/ در فلش بک امروز، نگاهی داریم به گوشی نوکیا ۹۰۰۰ ؛ موبایلی که در سال ۱۹۹۶ با قابلیت وبگردی و دریافت فکس عرضه شد.

تصور کنید که به ۲۵ سال پیش بازگشته‌اید؛ اینترنت به تازگی در حال جامع شدن بوده و افراد با استفاده از رایانه شخصی می‌توانند که در صفحات گوگل جستجو کنند. با این حال رشد ساخت و توسعه تلفن‌های همراه در حال رونق بوده و کاربران می‌توانند که خارج از خانه و محل کار خود تماس‌های صوتی بگیرند.

در این میان، گجتی معرفی می‌شود که می‌تواند تمامی کارهای بالا را در حالتی انجام دهد که با عنوان یک رایانه همراه عرضه شده است. البته نمی‌توان نام این دستگاه را تلفن همراه گذاشت، چراکه حداقل وزن آن تا ۴۰۰ گرم هم می‌رسد؛ اما شاید بتوان آن را از اولین گوشی‌های هوشمند دانست که امروزه در دست کاربران می‌بینیم.

البته در آن روزها هنوز لفظ اسمارتفون یا همان گوشی هوشمند در میان مردم به راه نیوفتاده بود؛ اما به هر حال مردم نوکیا ۹۰۰۰ را به عنوان یک رایانه همراه می‌شناختند.

نوکیا ۹۰۰۰ ؛ یک رایانه همراه

این گوشی با سیستم عامل DOS و پردازنده اینتل ۳۸۶ کار می‌کرد که در سال ۱۹۸۵ برای اولین بار معرفی شده و ساختار x86 را به نسل ۳۲ بیت وارد کرده بود. با این وجود حتی با قدیمی بودن آن، قابلیت پردازش در نرخ ۲۴ هرتز با شارژ باتری همان چیزی بود که باعث قدرتمند بودن نوکیا ۹۰۰۰ می‌شد.

البته نکته قابل توجه اینجاست که این تلفن همراه یا همان رایانه کوچک از ویژگی‌های یک سیستم ۳۲ بیت استفاده نمی‌کرد؛ بلکه ساختار ۱۶ بیتی آن بیشتر شبیه به ویندوز ۹۵ بود که در نمایشگر با کیفیت ۶۴۰ در ۲۰۰ حبس شده بود و تنها قادر بود تا رنگ خاکستری را نمایش دهد.

از نظر ظاهر نیز نوکیا ۹۰۰۰ دقیقا شبیه به یک مینی لپ تاپ کوچک بود که داخل آن یک کیبورد QWERTY گذاشته شده و صفحه نمایشگر آن نیز کلید‌های مختلفی را برای کنترل منو داشت. همچنین اسپیکر کوچکی که برای صحبت کردن روی تلفن‌های همراه قرار دارد، در نوکیا ۹۰۰۰ پشت آن قرار داده شده بود تا هنگامی که با کسی صحبت می‌کنید، صورت شما با صفحه کلید و نمایشگر تماسی نداشته باشد.

شاید از نظر طراحی، بتوان این دستگاه را ترکیبی از یک تلفن و رایانه دانست که داخل آن یک PC و خارج آن را یک نمایشگر کوچک و دکمه‌های شماره تشکیل می‌داد. با این وجود ارتباطی که بین این دو قسمت وجود داشت به شما اجازه می‌داد تا برای فرستادن پیامک یا شخصی‌سازی نام مخاطبان ذخیره شده از کیبورد استفاده کنید. همچنین این قابلیت وجود داشت تا مخاطب‌ها و رویدادهای تنظیم شده در تقویم داخل گوشی را با کامپیوتر خانگی خود همگام‌سازی کنید.

به هر حال شنیدن این قابلیت‌ها کمی عجیب به نظر می‌رسد، چراکه فراموش نکنید همه آن‌ها در دهه ۹۰ اتفاق افتاده است! اما واقعیت این است که نوکیا ۹۰۰۰ به خوبی از پس وظایف خود برآمده و در آن دوره یک گجت خاص تلقی می‌شد.

برای شارژ گوشی نیز لازم بود تا کار متفاوتی را انجام دهید؛ به جای اینکه کابل را به صورت مستقیم به دستگاه وصل کنید، لازم بود تا ابتدا کابلی را به هر دو قسمت تلفن و رایانه آن متصل کرده و سپس آن را به یک آداپتور بزنید تا در نهایت نوکیا ۹۰۰۰ را شارژ کنید و یا از رایانه آن چیزی را انتقال دهید. همچنین یک پورت مخصوص داخل این گجت قرار داده شده بود که برای همگام‌سازی و یا گرفتن پرینت از اطلاعات به صورت بی‌سیم مورد استفاده قرار می‌گرفت. دقت کنید که در آن زمان، هنوز تکنولوژی لازم برای ساخت گوشی‌های با بلوتوث و وایفای بدست نیامده بود!

نوکیا ۹۰۰۰ برای انجام کارهای روزمره‌ای که با رایانه شخصی انجام می‌دادید یک گجت فوق‌العاده در دهه ۹۰ میلادی به نظر می‌رسید؛ چراکه نه‌تنها می‌توانستید به ایمیل‌های دریافتی پاسخ بدهید، بلکه قابلیت دریافت فکس توسط آن یک ویژگی برجسته بود که در آن سال‌ها به شدت برای کارهای اداری مورد استفاده قرار می‌گرفت.

البته در آن زمان استفاده از اینترنت هنوز در دوران پیشرفت بود و دریافت یک صفحه توسط نوکیا ۹۰۰۰ شاید تا ۴۰ ثانیه هم طول می‌کشید؛ اما جالب است بدانید که این دستگاه با وجود یک برنامه مرورگر مخصوص، می‌توانست داخل فضای اینترنت نیز جستجو کند و عملا کار یک رایانه را انجام دهد. اما از نقاط ضعف آن، می‌توان به نداشتن GeoWrite که فایل‌های Document را ویراش می‌کرد در نوکیا ۹۰۰۰ اشاره کرد؛ گرچه برنامه خاصی برای نوشتن و ذخیره متن در این تلفن وجود داشت و شما می‌توانستید از آن با استفاده از کیبورد این گجت برای کارهای نوشتاری خود بهره ببرید.

با این وجود درحالی که نوکیا ۹۰۰۰ یک پیشرفت و قدم فوق‌العاده مهم برای این شرکت بود، اما در سال بعد و با عرضه نوکیا ۹۱۱۰ بسیاری از قابلیت‌های جدید به این گجت اضافه شد. برای مثال وزن آن از ۴۰۰ گرم به حدود ۲۵۳ گرم کاهش پیدا کرده و آنتن روی آن نیز داخل بدنه جمع می‌شد. همچین دیگر خبری از یک آداپتور عجیب برای شارژ دستگاه نبود و شما می‌توانستید به صورت مستقیم کابل را به آن متصل کنید. به علاوه، پردازنده آن نیز ارتقا پیدا کرده و از مدل AMD 486 در نوکیا ۹۱۱۰ استفاده شده بود که سرعت آن تا ۳۳ مگاهرتز می‌رفت.

از همه مهم‌تر، در مدل جدید ارتقا حافظه داخلی توسط کارت‌های MMC فراهم شده بود که توسط آن کاربران می‌توانستند از دست حافظه محدود ۲ مگابایتی خود خلاص شوند و فضای بیشتری را برای ذخیره داده‌ها داشته باشند. با این وجود کمی پس از عرضه این گجت، رفته رفته شرکت نوکیا به فکر ساخت دستگاه‌های جدید با سیستم عامل Symbian افتاد که به کلی مسیر این کمپانی را تغییر داد.

به هر حال نوکیا ۹۰۰۰ یکی از اولین گجت‌هایی بود که قابلیت‌های یک رایانه شخصی را به صورت همراه در اختیار کاربران قرار می‌داد؛ اما در عین حال، برخی کمپانی‌ها به دنبال ساخت بازی‌هایی بودند که با قرار دادن آن‌ها داخل تلفن‌های همراه، به نحوی ایده ساخت گوشی‌های گیمینگ را به وجود آمد.